Als de haat kraait.
Toen was jij er nog, kleine zus,
zonder zorgen waren wij
op de schouders van onze papa
verdriet kon nog worden gesust.
Weet jij het nog krullebol,
van ons kattenkwaad,
tot wanhoop van onze mama
maar in 1 - 2 - 3 weggekust?
Maar nu kraait de haat al jaren
en hinnikt de nachtmerrie:
het is voor altijd voorbij,
het was slechts een illusie.
Laat mij toch nog één keer dromen:
jij niet bij mama - ik niet bij papa:
samen, want onze keuze voor apart
is toch maar zus en zo…
Geplaatst in de categorie: verdriet