meisje

Meisje, mijn meisje, waar zat je gisternacht?
Tot ‘s nachts heb ik trouw op jou gewacht
Traag tikte de wekker de asbak halfvol in
witte mist weerkaatst het vage licht op blanke lakens
en ik denk dat ik een ezel ben

Een uil alleen, de vleugels over de borst gevouwen
wacht blind en huilt, voor het muisje schuilend
dat met de kaas al lang is weggevlucht
Nergens nu nog te bespeuren en gauw
nog voor de dauw de mist wegjaagt

En meisje, naar waar moet je nu?
Waar brandt en schijnt voor jou de haard
als een koplamp
over de bladgladde, naaldlange ijzelweg?
Onder de warme balken en tussen het hete stro?
Waar boer en varken herinneringen harken
bij gebrek aan heden?

Ik denk, niet te negatief, de Rode Kersen bij de taart
focus op die ene prent naar waar het windstil waait
naar daar waar blaren nooit vergaan
en waar de zon koud schijnt
Ik ga naar daar, naar ‘t dennenbos
naar het koude hart van dennenbos
Naar waar je ook maar wil

Maar, lieg toch niet, mijn meisje, waar zat je gisternacht?
Ik zat al met mijn gedachten bij wat ik later kon verwachten
de bomen te beluisteren, die fluisterden dat de koele bries
hun rusteloze takken suste

Ik rust in stille naaldendekens onder nul
nu, het ruisende rumoer ver weg

met verwijzingen naa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 8 stemmen 1.279