dichten doet ze, dichter bij zee

ze dicht ontroerend gaaf
over scheiden en lijden of
het sterven in diepe meren
waar men uit drinken kan

nooit schreef ze over de
witte raaf in haar tuin bezijden
het musschenkwartier waar toch ook
kwartels kwetteren in het lover

over kwattarepen of een lekkere
zure bom nog niet gesproken van
radijsjestaart met slagroom of gevulde
flensjes met een beerenburgje er bij

nee vechten in gevecht met de ander in
haarzelf knokken niet in Knocke daar
zijn casino's met latino's en soms ziet
men daar des morgens toch ook de witte raaf

ze leest ook geen boeken van den ander die
zijn toch van den ander en die is weer van
zichzelf zodat ook een kwiek soldatenlied haar
niet bereikt haar paleis is van ongebroken ijs

haar woede en verdriet begeer ze niet ze komen
wel naar buiten liefst met noorderzon
aan de lange einder van de zee waar meeuwen zweven
in god's wasem dan schreeuwt ze het er uit

Schrijver: jos zuijderwijk, 4 maart 2005

zuyde038planet.nl

vereenzaming cry for love gevangenschap in zic

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 725