Stille heldin
ik zie nog haar handen
bezige handen, nooit in rust
breiden, verstelden, keerden, haakten
de sluipende uren, intens bewust
wakend op de zachte kinderlijven
diep in slaap, naast elkaar gevlijd
soms er even naast, ruiken
aan de geur van onwetendheid
waakzaam ook haar oren
negerend het versneld gedreun
van haar lijf, op haar hoede
schrikkend van een kinderkreun
avond na avond, jaar na jaar
verbergen als levensdoel
woorden, mensen, eten, de waarheid
negeren van gevoel
innig trots op vertoonde moed
haar lief, actief in het verzet
zelf steunend, dienend, luisterend
een beetje aan de kant gezet
en toen oorlog eindelijk geschiedenis werd
en hij daar stond, naast mij
geëerd, bewonderd en onderscheiden
was niemand blijer en trots dan zij
en nu na al die jaren
voel ik nog steeds gewetensnood
dat niemand hààr naar voren haalde
voor haar daden, even groot
Geplaatst in de categorie: oorlog