Verzand
de lucht verft mijn verbeelding,
verdraait de wereld op mijn gezicht,
doet het einde vragen waar
mijn twijfels ooit begonnen
het blauw glijdt volmaakt doorheen
de wering van mijn sterven,
doet elke seconde vertragen waar
mijn tranen ooit ontsprongen
ketens drijven zwaar aan
mijn gestrande voeten,
doen lucht en licht verzanden,
een wereld nooit verzonnen
schuimend draaien rimpels
zichtbaar in mijn maag,
doen het spreken van de zee
in dit perfecte beeld verstommen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid