mijn egel

Op een mooie lentedag,
bleef mijn blik vastgepind,
op een puntje in mijn tuin.
Het groene tapijt, geurde
naar opdampend lentewater.

Het puntje trok mij aan,
zodanig dat ik niet meer kon blijven staan.
Met mijn blote voeten, over
mijn groene lentebedekking,
kwam ik behoedzaam dichter.

Jaren geleden, had ik dat puntje
ook al eens opgemerkt.
Nu was het er weer, met zijn
stekende vacht.
Een neusje in de lucht
en plots een bolletje op de vlucht.

Aarzelend legde ik mijn hand
plat op de grond en daar was
zijn snuitje weer, hakende pootjes,
maar met een zachte ondergrond.

Schrijver: claire vanfleteren, 4 april 2005

claire.vanfleterenskynet.be

egel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 679