Bang
Bang om te vallen
Dus sta ik maar niet op
Bang om te praten
Dus zwijg ik maar
Maar soms in een seconde
Van hervonden moed
Hef ik mijn hoofd
Steek ik mijn nek uit
En open mijn ogen
Ik hoor dan de muziek
van hoop
Hoe hard ik ook probeer
Tanden op elkaar
De angst uit mijn ogen huilend
Toch vind ik de sleutel niet
Om mij te bevrijden
want ik zit gevangen
Ik houd mezelf vast
met duizend sterke armen
en ik kom nooit meer los
Bang om weer te breken
Dus blijf ik liggen in stukjes op de grond
Bang om het fout te doen
Daarom doe ik niets
En dus gelijk al fout
Inzender: ikje, 2 mei 2005
Geplaatst in de categorie: emoties
niet alleen
dichtbij