Een spoor van verlangen
Verlangen, dat doet toch een mens
een leven lang;
verlangen,
en niet blijven hangen
aan bloesems of takken,
het blauw van de lucht,
maar altijd maar verder,
en altijd maar voort...
Verlangen,
een ademtocht even,
een groeten, een beven
en altijd weer voort
met enkel een woord,
een verder verlangen...
In stilte herlezen,
van heimwee genezen;
dat niets je verstoort:
de bloem noch de vogel,
het huis noch de lach.
Blijf maar verlangen
naar wat je ooit zag
in dromen en tekens,
in lied en in lust
en weet dat verlangen
hier nimmermeer rust.
Geplaatst in de categorie: emoties