Hartenkreten

hartenkreet (nr. 13.319):

Mijn eigen stille verdriet

Ik zit hier tussen jullie
maar niemand die het ziet,
het vreet aan mij van binnen,
mijn eigen stille verdriet.

Ik kan er niet aan wennen,
klinkt als een liefdeslied,
het gevoel bij mij van binnen,
mijn eigen stille verdriet.

Mijn hart dat trekt zich samen
maar jij die merkt het niet,
het leeft bij mij van binnen,
mijn eigen stille verdriet.

Ik wil jou er niet mee kwetsen,
weet niet goed meer wat te doen,
mijn stille verdriet verdooft me,
het wordt nooit meer als toen.

Al gaan we als vrienden verder,
het wordt nooit meer als voorheen,
het litteken zal altijd blijven
en ik voel me nu alweer alleen.