Hartenkreten

hartenkreet (nr. 13.422):

NACHTGEBIED

Gegroet - Waarom kwam ik terug?
Ik was al halverwege de brug
Van de Fluistermuur over de sluimerrivier,
Een duwde mij al in de rug.

Waarom hebben zij me niet laten gaan
Naar het nachtgebied van mijn dagbestaan
Door wallen van waanzin afgezet,
In watten van duisternis ingebed,
Overkoepeld met een stolp van kou,
Waarin elk trillen bevriezen zou,
Waarin glanzen tot grauw,
Muziek tot stilte
Verstijven zou?

Nu goed, ik zal bij je blijven leven,
Maar je weet het niet en herkent me niet.
Ik ga door je heen, mijn handen geheven in afweer.

Je ziet me, maar ik ben het niet.

Ik behoor dan geheel aan dat andere leven.
Ik kan aan geen smeken meer aandacht geven.
In mijn eigen veilige schaduwgebied
Ben ik onmerkbaar achtergebleven
Afwezig in nevelen van verdriet