Hartenkreten

hartenkreet (nr. 13.456):

Eenzaam jaagt de wind

Ze lopen beide langs het strand
Van oorzaak naar gevolgen
Dan vraagt zij plotseling aan de wind
Of hij hem wil volgen
Samen lopen ze naar de zee
Kijkend naar de golven

Hoe hoog zijn ze, zo prachtig!
De wind duwt hem in haar rug
“Kijk eens!” lacht hij...
“Wat zijn we samen machtig!”
Gauw loopt hij het water in
Nooit meer kwam zij terug

Bruine haren langs zijn hoofd
Deinen met haar ogen
Die stilletjes nu de lucht in staren
Van bruin naar blauw
Eenzaam jaagt de wind
Rusteloos zoekt zij

Besluiteloos volgt hij de wolken
En draait en draait
Eenzaam jaagt de wind
Af en toe gaat hij liggen
Eenzaam jaagt de wind
Wanneer zij stilte vindt

Hij ging mee met de sterren
Zij ging mee met de maan
Samen gaan ze
Met de zon komt zij op en
Hij gaat met haar onder
En ze gingen mee

Nooit, nee nooit waren ze alleen