Zondvloed keert getij

Langzaam schept de herfst
doorzichtige velden met
bruinrode schaduwen

lijken op slagvelden van
verslagen ridders, verminkt
onder verloren licht

waar stormachtige bladeren
knielen naast naakte
winterbomen, huiverend
zonder zomergewaden

bidt de priester tussen
stervenskoude en beroofde
lichamen, ontdaan van al
het bladergoud

graaien kreunende
takken naar de laatste
zonnebeelden,langs
wolkende winden

en gekromde vingers,
verstijfd door dreigende
doodsbloemen na de
eerste sneeuwval

zalft de monnik flarden
herfst en winterse nevels
met wierooklucht

parce que la neige a purifé le sang


en de rode aarde bedekt
met guldenroede en een rozenkrans


… après le déluge

zondvloed keert geti

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 844