Hartenkreten

hartenkreet (nr. 13.535):

Afscheid

De zerken boden een trieste aanblik.
Het miezerde. Het werd al kouder. De
eenzame vrouw bij een graf schokschouderde.
Ik zag haar zo alleen daar staan. Ik

leefde in gedachten met haar mee
en sloeg mijn armen om haar schouder.
Het miezerde. Het werd al kouder.
"Hier ligt mijn kind. Hij rust'in vree".

Zachtjes weende ze aan het graf
om hem, om wie ze zoveel gaf.