de diepte van de horizon
je bent langzaam verdwenen
stil uit mijn leven gegleden
zonder een woord te verspillen
was je laatste zucht snel vergeven
de wind heeft je meegenomen
naar een plek buiten mijn bereik
met zonsondergang ging jij heen
dat is nu de plek waar ik altijd naar kijk
want in de diepte van de horizon
daar moet je wel ergens zijn
en al weet ik dat niet helemaal zeker
de gedachte alleen is al heel erg fijn
Geplaatst in de categorie: emoties