Troost
O, hoe kan ik je nu troosten
bij je oneindige verdriet?
Stil stromen droeve tranen
om wie jou hier achterliet.
Toekomst lijkt zo grauw en donker,
de zon is weg, het gras verdort.
Doch na weken, maanden, jaren
staat vast dat het weer lichter wordt.
Want de tijd heelt alle wonden,
alleen littekens blijven bestaan.
Die zullen pas geheel verdwijnen
als we zelf zijn heengegaan.
Geplaatst in de categorie: overlijden