De zon die zo vertrouwd...

De zon die zo vertrouwd en zo onstuimig
de dagen vult met glans en blij bericht
en die daardoor wat kleine vrede sticht
tussen de mensen die gebukt gaan onder zorgen;

Ze straalt en doet dit ongevraagd, als geuren
die gegeven zijn zonder dat iemand eist;
als klanken die verloren vallen in de ruimte
maar die een zwerver blij herkent als huis.

Hoe kan de zon zo mild mijn hart vervullen;
hoe kan een lied een boom zijn die hier groeit;
hoe kan een glimlach speels en ongewild
een zaadje zijn dat kiemt, een bloem die bloeit?

Hoe kan het licht een mens ontroeren,
hoe kan een zang ooit niet gezongen zijn?
We zoeken vaak zo ver en droomverloren
maar er is brood en soms ook nog wat wijn!

Schrijver: Adeleyd, 14 juni 2005

rosa.olaertsskynet.be

zon glimlach

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 587