toekomst voorbij
ze stapt aan boord en kijkt me aan
haar ogen dicht, het hoofd omlaag
vuur wordt kil en dooft
gewillig wijkt zwaar weer
wanneer het anker wordt gelicht
ze zet zich af, kijkt schuchter om
naar de ondergaande zon
haar mond is een bezworen lach
een zielsweerspiegeling op zee
zend haar op het juiste pad
dan wordt ze bevrijd als onverwacht
wind opsteekt, de juiste kracht
richting reeds geijkt
daar gaat ze
in gedachten de toekomst ver voorbij
Geplaatst in de categorie: afscheid