Hartenkreten

hartenkreet (nr. 13.848):

De lift

Onze vingers beroeren elkaar,
slechts een enkele keer.
Ik kijk je aan en staar,
je slaat je ogen neer.

We stijgen, je lichaam beweegt op het geluid
en ik bestudeer het non-verbale.
Ik zie een tinteling op je huid,
en voel je gedachten verdwalen.

Dan probeer je te kijken,
onze blikken ontmoeten.
Maar meteen wil je dat ontwijken
en bestudeer je weer je voeten.

Dit is niet afwijzen
maar je nodigt mij uit.
Het spel van bewijzen,
een mentaal besluit.

We stoppen en ik kijk je aan,
uiteindelijk zeg je nog iets.
Je mompelt: 'mag ik gaan?',
ik knik en je verdwijnt in het niets.