Zwemmer
je kleedt je uit en vouwt alles netjes op
golfen benaderend
zoals een gewond dier wordt benaderd
je ademt het scherpe van zout en meeuwengegil
de schaduw van de omhelzing is te zacht
om je los te kunnen laten op de wind
wat zingt hij,
een verleidende roep of kyrie?
wolken en schuim verdwijnen
in de gapende mond van horizon
wanneer je in het water stapt
siddert elke cel van je lichaam
wakker...wakker
aan het begin van het universum zwem je
naar het begin van jezelf, aarde verlatend
blauw, groen, bitter, zout, warm, koud
door de zintuigende wereld van jezelf
je vraag je af, hoe ver ben ik nu?
en draait om
daar, die stille punt in je verblinde oog
dat ben ik,wachtend op je komst.
nee, nog niet...
Geplaatst in de categorie: emoties