Een oktoberdag

reeds in het koude bed
versteende mijn naam
die jij schaafde tot
bloedens toe

opgestroopte mouwen
persten de haat
in jouw handen,
toen ik je onschuldig
herkende als de maker
van mijn wieg

om het gemis toe
te dekken stotterde
jij enkele letters,
middernacht was al
lang voorbij

sinds die dag groei
ik in stilte,
jij sprak een taal
die maar niet went

de herinnering
spreekt in vele tranen

want ik draag geen
andere naam dan
die jij mij gaf

een oktoberdag

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 1.547