Theedoek
Eindelijk had zij het canvas willen zijn
het beroemde landschap of portret
met de eerste blauwe draad
in haar linnen weefsel
zij naam afscheid van haar wensen,
de vier richtingen van deze wereld
in plaats van ogen
gaven vorm aan haar teleurstelling
en zij werd
het kompas van de keuken,
vriendinnetje van ieder,
ideale opportunist en bijdehandje
zij vroeg zich af,
hoe het zou zijn om een rug te hebben,
of rechtop in je schoenen te staan
als de tafel en stoelen
en niemand die het wist
was dat uit zelfhaat of verdriet
dat zij lag, in stil verzet,
en liet de vlekken aan haar draden bijten
geen lust voor het leven,
haar vermoeide lichaam zuchtte en
net als alle kinderlijke dromen
in het heldere licht van dit leven
was zij tot een versleten lapje stof verworden.
Geplaatst in de categorie: welzijn