zwoelte

Geen goesting om iets te doen,
veel te warm, veel te zwoel.
De kleren kleven aan mijn
warm gekookt vel.
Druppels zweet likken
zich een weg in de rimpels
van mijn voorhoofd,
om dan langs mijn gezicht,
naar beneden aan mijn kin
te kietelen.
‘k Ben te lui, om iets uit te spoken,
ik blijf liever ondergedoken,
in het donker, zonder licht,
met koelte aan mijn gezicht.
Mijn adem tergt me,
Ik doe niets en ik snak naar lucht.
Die verdomde zwoelte.
Geen wind, zelf geen kleine zucht.

Schrijver: claire vanfleteren, 14 juli 2005

claire.vanfleterenskynet.be

zwoelte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 383