Sporen
De straten zijn donker,
evenals de voetstappen die
hard rennen door de straten
van de wijk.
Griezelig zijn de contouren,
die opduiken op plaatsen waar
je ze niet verwacht met een even
sinister gemompel.
Platgedrukt tegen de muur,
ontloop ik het gemompel met
een bang hart en helemaal alleen
raap ik de moed op die viel.
Veleden week op deze plaats is
een man verongelukt en de
bloedsporen op het wegdek zijn
sporen van hij die heenging.
Daarom, op deze nacht denk
ik terug aan mijn beste vriend,
ineen gezakt als een hoopje stof,
voel ik mij eenzaam en alleen gelaten.
Geplaatst in de categorie: verdriet