kruisen
streng en somberdonker
zo ben je op blijde foto's
de wereld rondom je lacht
jij blijft somber en stil
oude beelden liegen niet
ze vertellen mij over
de treurende moeder
stil innig verdriet
huilen zonder tranen
leven met pijn gebaard
is geknakt en schamele
letters op een wit kruis
herinneren aan hem
die je onder je hart droeg
nooit meer dezelfde
altijd gekluisterd
aan een ver ereveld
met witte grafkruisen in
onafzienbare ordelijke rijen
jouw plek is daartussen
bij hem die je nooit meer
zult strelen
Geplaatst in de categorie: verdriet