Hartendief
In avonden als deze
maanlicht in het donker schuilt
en oerkracht voelt in weze
is daar ergens, een roos die huilt
als bij één klaterende waterval
stort hij zijn tranen neder
tot weer de zon schijnen zal
dan straald en blijd, zijn hartje weder
want immer na de regen
schijnt de zon hemel hoog
en uit een parelglans geregen
toont hij zijn regenboog
wanneer de zon, de droogte heeft gevangen
de donkere wolken zijn er weer
vallen duizende druppels van verlangen
op zijn aangezicht neer
laat dan de tranen rijkelijk vloeien
tot het volgende offensief
ik ga er me niet meer mee bemoeien
hij is ... doodgewoon... heel gewoon en hartendief
Geplaatst in de categorie: moraal