Ons.
Ik zie een stelletje in de verte
ze lopen dicht tegen elkaar;
zij heft haar hoofd op, vertelt hem iets,
hij lacht en kijkt stralend naar haar.
Daar liepen wij, daar in de verte;
ik begroef mijn blik in jouw ogen
en je vertelde me zo ongedwongen
hoe rijk je je voelde naast mij.
Ze naderen, zijn nu dichtbij
hun handen innig in elkaar
en ze zwiepen zachtjes met hun armen,
onbewust. Ze merken het niet.
Eens keek ik naar onze handen
mijn duim speelde met jouw duim;
nooit hebben onze vingers stilgezeten;
ze vertelden elkaar, eindeloos lang.
Ook nu nog zie ik ons nog gaan
stukjes van ons in andere mensen;
in een oog dat glimt of een arm
als vanzelfsprekend om een middel geslagen.
Alleen de tranen die daarop volgden;
de hysterische schreeuw naar liefde:
van jou naar mij en van mij naar jou,
die blijven van ons, enkel van ons
in ons liefdesverhaal met tragisch einde.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
ons
1.356
Geef je reactie op deze inzending: