het aanvaarden

Er vertoonden zich kloven aan het oppervlak
Grauwe groeven ongekend
Droog en dor ineen komend
Om uit te monden in een gapende kloof
Verwondingen met een niet aflatende pus

De geest is verbijsterd
Tijd sticht verwarring
Een koude bries doet mij rillen
De adem stokt
Verstijft wacht ik het af

De spiegel geeft geen bedrog
En wanneer ik mij aanstaar
Voel ik hem achter mij
Ervaar de zwart omrande nagel
Snijdend in mijn wang

Hier vraagt geen kalender om uitleg
Hier past geen rouw
Te aanvaarden is wat rest
Angst is mij te gaan
En in de ogen welt een traan

Schrijver: Ivan Grud
Inzender: Borst.j, 20 september 2005

borst22tiscali.nl

oppervlak

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 15 stemmen 537