BEJAARDENHUIS
Oud in een bejaardenhuis
met een kast, een bed, een stoel,
onderdak, maar nooit meer thuis,
dagen slijtend zonder doel
zoek je beelden uit 't verleden
verborgen in een donk're kluis.
Ik zie je krachteloze hand
bevend reiken naar een steun
van een muur of tafelrand
en ik hoor een zacht gekreun
na elke overwonnen meter
doodvermoeid en opgebrand.
Alle keren als ik kom
zie ik dat je me verwacht
in het tehuis van ouderdom,
waar je persoonlijkheid ontkracht
en men je alles heeft ontnomen,
zie ik onttakeling alom.
Geprezen het bejaardenoord
waar wie je was niet langer telt
en angst in zorg wordt gesmoord;
waar dood met leven samensmelt
en 'Magere Hein' reeds aan je zijde
geduldig wacht op 't laatste woord.
Geplaatst in de categorie: woonoord
oud 2.0 met 16 stemmen 
2.370
2.370
Geef je reactie op deze inzending:
Oud en afgedaan slijt je je leven. Bijna niemand neemt je nog serieus. En magere Hein komt bij ons tegenwoordig door de voordeur vanwege de stelling: je komt door de voordeur, je gaat door de voordeur. Lekker als je nog even van het zonnetje probeert te genieten buiten. En geloof me: de zwarte kraaien hebben het druk. En de oudjes die nog enigszins mobiel zijn en even proberen te ontsnappen aan de sfeer van het tehuis, bekijken het met lede ogen vanaf hun bankje in het late septemberzonnetje. En worden weer ff met hun neus op de feiten gedrukt: er is geen ontsnappen meer aan...