Mooie visioenen
Ik zag in mooie visioenen
een groot en open veld
daarin zag ik bloemen bloeien
teveel om te worden geteld.
Daar tussen speelden kinderen
en ook ik was als kind daarbij
er was geen oorlog, haat of nijd
maar iedereen was vrij.
Ik zag in mooie visioenen
het gras zo groen en lucht zo blauw
en in het midden van dat veld
daar zat een hele oude vrouw.
Ze kon vertellen als geen ander
had voor iedereen een lief woord
ik had daar altijd willen blijven
in dat mooi en heerlijk oord.
En plotseling hoorde ik mijn naam
mijn visioen was opeens voorbij
ik was weer in de werkelijkheid
maar het is en blijft
een heel mooi deel van mij.
Inzender: Janny, 29 september 2005
Geplaatst in de categorie: emoties