afscheid
sta ik naast jou op de rand
van dit leven het is al bijna
tijd maar je blijft nog even
geeft mij de kans te zeggen
wat niet verzwegen kan zijn
in de verte het gemis en de
trots die jou en mij gebood
te volharden in het zwijgen
niet te overbruggen levens
liggen aan scherven voor mij
je zou trots op me zijn want
mijn hart draagt jouw stempel
zoveel wil ik nu wel bekennen
vaker dan je zou denken spreek
ik met jouw mond en zelfs nu
nu het te laat is voor wat ik
had moeten doen, misschien zou
ik me kleiner moeten maken en
het nemen zoals het is maar
afscheid nemen ligt me niet
Geplaatst in de categorie: afscheid
Hoe maak je zo'n gedicht?