De pijn die blijft
Wat is het leven toch vreselijk hard,
wat kan het ineens een klap krijgen.
De ene dag vrolijk en blij,
de volgende weet je niet meer hoe je het hebt.
Ineens wordt het je verteld
het leven in je buik is niet meer.
Hoe je verder moet dat weet niemand.
Maar de pijn die blijft.
Ze vertellen je alleen dat het moet,
verder met je leven gaan.
De pijn die blijft voor altijd bestaan,
het kindje in je gedachten ook.
Ze zeggen de scherpe kantjes gaan eraf,
het blijven mooie herinneringen,
en de wereld stort even in,
Maar de pijn die blijft.
Toch gaan we door,
niet met z’n drie,
maar even met z’n twee.
Met z’n drie dat komt nog wel,
tuurlijk komt het wel maar wanneer,
volgende maand, over een half jaar
We zien het wel,
Maar de pijn die blijft!
Inzender: an.terlouw, 6 oktober 2005
Geplaatst in de categorie: lichaam