Fantomen

ik ben gevangen in benauwde dromen
Adembenemend door de mist omvat
beland ik op een onheilspellend pad
dat naar een kerkhof leidt. Verwaaide bomen

omringen mij als schimmige fantomen
Hier tast ik naar mijn jeugd en alles wat
ik in het leven zo heb liefgehad
maar dat me door de tijd wreed werd ontnomen

Mij stotend aan met mos begroeide stenen
zoek ik de wereld die mij is ontroofd

De bomen druppen kilte op mijn hoofd
en struiken slaan hun doornen in mijn benen

Fel laait de pijn. Niet langer meer verdoofd
schreeuw ik om alle zomers die verdwenen

Emotie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 600