niemand wijst mij de weg
in den beginne een woord
en een rib uit mijn lijf
het was goed zo, dacht ik,
maar niet mijn verworven wijf
in overdreven beweer
dacht zij dat er meer moest zijn
diende een andere heer
nam een laatste trein
zij dacht
een kaartje naar het eindstation
en verwacht
niet dat het anders kon
duidt het mij niet euvel
alleen Venus heeft de heuvel
om mij te troosten
onbeschaamd wil ik haar proosten
Geplaatst in de categorie: individu