Hartenkreten

hartenkreet (nr. 15.322):

Het afscheid

Haar kinderen stonden samen aan haar bed
ze was benauwd, en ademde zwaar
en wanneer ze afscheid moesten nemen
dan vond ze dat zo vreselijk naar

Ze was bang alleen te blijven
in zo'n kille kamer zo alleen
maar elke dag bij het bezoekuur
stond iedereen weer om haar heen

Ze heeft een zware strijd gestreden
en met slechts twee kinderen aan haar zij
heeft zij haar laatste adem uitgeblazen
het licht ging uit, haar leven was voorbij

Ik zag hoe haar kinderen braken
hun lieve moeder was niet meer
een eeuwig afscheid was gekomen
een kus nog, voor de laatste keer.