Een kind zonder vader
Een kind dat geen vader heeft,
zijn dood bewust heeft meebeleefd,
het blijft overeind door zijn fantasie,
komt er veel in kwijt,
steekt daarin een hoop energie.
Ik wandel met hem aan mijn hand,
we hebben een innige band.
“Papa slaapt overdag” zegt hij plots,
“en in de nacht praat hij tegen mij”
verteld hij trots.
Ik kijk hem verbijsterd aan,
me afvragend, heb ik dit goed verstaan.
“Dan kan ik hem ook zien” vervolgt hij blij
“moet wel goed kijken hoor”
dat zeggend kruipt hij dichterbij.
“Kom eens hier met je oor,
ik moet je een geheimpje vertellen hoor”.
“Hij is een kabouter en
leeft nu onder een boom”,
ik houd mijn emoties amper in toom.
Vijf jaar oud is dat kind,
levend in zijn eigen droom,
waarin hij troost vindt.
Dit ventje, hij praat zo trots, zo stoer
over zijn papa, en die was mijn broer.
Inzender: Conny Cordewener, 28 november 2005
Geplaatst in de categorie: overlijden