Hartenkreten

hartenkreet (nr. 15.440):

Ik fluister zwarte grond

Ik fluister zwarte grond
omdat de dood nu ook weer leeft
stille wensen en verlangens
ook als je nergens meer om geeft.

De tijd kent hier geen woorden
maar tikt op zijn gemak
want die heeft niets te vrezen
het laatste blad valt van een dode tak.

Herinneringen leven voort
omdat het leven ooit in jou geweest is
de liefde en je altijd aanwezige lach
is voor nu verdwenen en een echt gemis.