Windstilte
In de schemer van mijn dagen
blijft elk antwoord ongezegd
op mijn laatste levensvragen
die, onverwoord noch uitgelegd,
verschrompelen tot mijmerij,
pijnloos, van kwetsuren vrij.
Nu de golven zijn bedwongen,
weggeebd in afgaand tij,
word ik kabbelend bezongen
van veraf als van nabij
door een eindeloze symfonie
met klank en kleur in harmonie.
En de subliem gekozen tonen,
door geen wanklank meer verstoord,
lijken het einde te bekronen
tot aan mijn eigen slotakkoord.
Geplaatst in de categorie: psychologie