Muren
Ik zit gevangen tussen hoge muren,
en voel frustratie, wanhoop, onmacht, pijn.
Ik zit ontredderd voor mij uit te turen,
volledig aan het eind van mijn Latijn.
Het is ontzettend moeilijk te verduren,
omdat ze door mijzelf gemetseld zijn,
gemetseld in de niet te tellen uren,
de niet te tellen uren van de schijn.
De muren van het ego, de verwachting,
mijzelf toch anders voordoen dan ik ben,
en eigenlijk een soort van zelfminachting.
Te lang heb ik verslagen toegekeken,
het is de hoogste tijd dat ik erken
dat muren er soms zijn om af te breken.
Geplaatst in de categorie: emoties