niemand bepaalt morgen
maar we worden weer ouder dan voorheen
en we hopen onderweg in een auto met visum
en driekwart fles wijn op weg door ons heen
toch nog heldere klare ruimtes te kiezen
voel een licht schudding in de schouders
waar dacht ik aan toen ik daar bedrijvig door
de tunnel reed met bijvoet sibelius en ouders
en het graf in moeder aarde de omnivoor
daar gaat verschil tussen een minuut in tijd
waar gaat de kennis waar gaan de dromen door
een eeuw van leven in een soepel lichaam
kraak het net van een zoekend denkraam
en leer door elke hevige ontmoeting te gaan
waar niemand wat dan ook vooruit bepaalt
Geplaatst in de categorie: lichaam