Hartenkreten

hartenkreet (nr. 15.721):

Aquarel

Zittend bij de rand van schaduwrijk groen,
dat zacht verglijdt naar herfstbruin geel,
stijg ik dromend op in het wazig visioen,
dat zich ontrolt onder je waterig penceel …

Wijl de opgaande zon verblindend glanst
in het schilderspalet dat je ponsend beroert,
tekent de hoekige donjon zich stilaan af
in je ardeense landschap dat me vervoert …

Van de muur van het kerkhof, in grijze moëlon,
weerhoud je de wingerd, wildrood getint.
Treurende wilgen omzomen deze grond
als een wollig en wolkig, lichtdempend lint.

Hoog aan de einder verkleurt het naaldwoud,
getemperd door het verdampend ochtendlicht.
Met enkele strepen verbeeld je het stamhout
en geef je het landschap een eeuwig gezicht …