en ik ween

ik ben het meisje
in de hoek
besmeurd, verwond
en ongeboren

handen gebonden
tot tegen de borst
mijn mond en ogen
met kwaad gehecht

dat me doet
huilen in de kamer
om al het bloed
dat het mijne is

strak gebonden
nooit ontsnapt
aan die nauwelijks
zichtbare haken

ik ben de vrouw
alleen maar mezelf
in leven nog minder
dan in de dode hoek

zo vouw ik
ontzield en verlaten
mijn schouderbladen
met scherpe randen toe

en ik ween

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 16 stemmen 1.211