MAMA
Wat was het dat jou naar het einde dreef,
Waar geen terugkeer meer mogelijk was?
Was het de angst, de pijn of het verdriet?
En ik, die blij ben dat ik adem, dat ik leef,
Was ziende blind voor wat ik in je ogen las.
De wanhoop in je oude ogen zag ik niet.
Natuurlijk, het besef komt pas later,
En de eenzaamheid: Het weegt zwaar.
De dood .. het Witte Licht .. de pijn.
Gebogen onder verdriet, de kater,
Sleep ik mezelf van jaar naar jaar.
Ik wou dat ik weer bij je kon zijn.
Maar jij ging, je koos voor de dood,
Je koos de weg naar het Witte Licht.
En ik bleef achter, hier met dit gedicht.
Geplaatst in de categorie: algemeen