uitvaart
in deze stad ben ik van huis
geen brug die spant of buigt
alleen het staande water
boten liggen zwaar langszij
de statiegevels als portretten
van berekenende burgerij
alleen de kabels aan de schepen
schuren geur van teer en wier
op nauw bemerkte deining
stroomopwaarts kunnen varen
golven maken die basalt beroeren
hoge bruggen bij een onbekende stad
zie ik hem staan, rivierzand om zijn voeten
tuurt hij oog in oog mij aan, is dit zijn land
en nodigt hij of wil hij tegenstromend mee ontvluchten
wat is besluiten als het roer wordt losgelaten
langzaam keer ik afwaarts stromend leg ik bij hem aan
we lopen door de waarden naar de dijk, maar hij spreekt niet
Geplaatst in de categorie: religie