doekte stof in ruime zwaaien
ik zag je in de ramenzeem
het glas dat eindelijk
jouw spiegel kon vervangen
je spic en spande
zuchtte vol verlangen dat
dit beeld voor weken bleef
doekte stof in ruime zwaaien
dweilde vloeren zonder aaien
schudde bedden op en ineens
was er die sanitaire stop
keek het bad je lachend aan
in een kalkrijk vergeten
deze dag dag heb je geweten
een eerste lente in je bloed
je ging ervoor en joeg
de stilstand er snel door
alleen beweging zal je leiden en
van het dippe winterse bevrijden
Geplaatst in de categorie: liefde