Ik ben slechts
laat me sterven
in de naaktheid van je hand
waar ik stil verlangen adem
naar het zachte
schreien van de dood
laat me gaan
in de hartstocht van je huid
waar ik het zwijgen achterlaat
onder versteende longen
voorbij het verre avondrood
maar ontzeg me niet
de liefde, mijn liefde
laat ze bestaan
in geschreven morgenlicht
wanneer ik jou nader
in een verbonden droom
Geplaatst in de categorie: verdriet