Netgedichten

netgedicht (nr. 9.552):

wakkert in een constant dromen

sereen zijn
lichaamsdelen om je heen
geordend in ontspannen
in Godsnaam bid je
laat de slaap me vangen

weer is er die stip
zwarter dan de nacht
die langzaam groter wordt
zich door de muren boort
die jij hebt opgetrokken

je ademt zacht
maar voelt je al
verkracht door wat
er nu gebeuren gaat
totaal buiten je macht

je wakkert in een
constant dromen gaat
de gnomen steeds te lijf
zodat je badend in het zweet
weer eenzaam achterblijft

nooit zal jij je
overgeven aan wat leven
naar je stuurt de uren duren
lang maar jij zult wachten tot het
licht weer klaar is met overnachten