Had ik geleefd
langgerekt baant
een schaduw
het pad voor me uit
de stilte holt gretig
mijn voeten voorbij
laat sporen achter
waarin ik verdwijn
net voor het sterven
en voor de dag
kruipt de nacht
uit mijn magere mond
ik verlies het
onvoldragen zicht
om ademloos te
mogen leven
en om mezelf
aan de dood te geven
Geplaatst in de categorie: psychologie