testament op tijdloos perkament

het was zijn burcht
waarin wit ivoor
de torens altijd
draaiden richting God


met zijn hand
op de kantelen bezag hij
graag onderwijsgevend
het wetenschappelijke land


nu drommen mensen
naar de ophaalbrug
rouwen volle zalen maar
zijn stem komt niet meer terug


opgebaard in eeuwig zwijgen
testament op tijdloos perkament
zijn geest is nu de erfenis die
ons in letterland de weg zal wijzen

Schrijver: wil melker, 21 januari 2006

wlmelkerziggo.nl

dood liefde toekomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 379