Netgedichten

netgedicht (nr. 9.573):

zag de tranen in je lach

we liepen over glas
likten elkaars wonden
wisten ons in pijn
en bloed verbonden

ik zag de tranen
in je lach en wist
hoe moeilijk je
het nu en eerder had

nam je koude hand
warmde die met liefde
je woorden kwamen traag
over gevoelens die je griefden

we hebben zand geschept
en naar de zee gedragen
het water stond nog laag
een dijkje keerde alle vragen

een eiland voor ons twee
waarop geluk verscherfde
herinneringen snijden ons
zal vloed de liefde erven