Stormachtige wending
Het wegdek weerspiegelt
het licht van straatlampen.
De wind schudt aan
de metalen flessenhalzen.
De bomen hellen over,
takken kraken in vlagen
van samengebalde lucht.
Twijgen zwiepen los
en verstrooien zich,
verweesd tussen bladeren
die omhoog wervelen
in tegendraadse krachten.
De sterren hoog en stil
stralen onaantastbaar
voorbij aardse dimensies
in een ijl universum.
Gedachtenslangen kronkelen
in het grijze weefselmoeras.
Regenplassen rimpelen
redeloos in richting.
De stappen die ik zet
zijn zonder bestemming.
Ik zet ze om te hopen
te geloven in wat loopt.
Kon ik maar de hoek om,
voorbij aan dit pad
een wending nemen
die me juichend ontvangt.
Geplaatst in de categorie: individu